Artık benim de bir müzem var: Utku'nun Yüzyıllık Aşk'ı.
İstanbul Modern'de 25 Eylül (2014)'den bu yana sergilenen, Yeşilçam'ın 100. yılına ithafen hazırlanan Yüzyıllık Aşk hakkında içeriği zayıf bulmakla beraber, önemli bir İLK olduğunu düşündüğümü daha önce şurada yazmıştım.
Sergide eksiklikler olmasına rağmen, Modern'in ve popüler kültürün desteğiyle nefis pazarlama yapılıyor ki; sonuncusu, çok önemli bir teklifi revize ederken sitede dolanmamı sağladı(ya da neden oldu, artık satışı kapatma sürecim gösterecek).
Müzede yer alan bazı fotoğrafları dijital ortama aktarılmış; hem bu fotoğraflara yeniden göz gezdirmemiz, hem de beğendiklerimizi işaretlememiz, dolayısıyla kendi sergimizi oluşturmamız sağlanıyor.
Sergi üzerine hatırladıklarımın üzerinden geçtim, yeniden gezmiş kadar oldum. Bu yöntemi çok sevdim.
Siz de Emek Sineması'nın fotoğraflarıyla anılara dalabilir, bir ah çekebilir, 'Aa ben bu filmi izleyecektim' diyebilir, kendi müzenizi kurabilirsiniz.
En nihayetinde benim müzem, senin müzen.
Şehir hafızası, kurum hafıza, proje hafızası önemli. Çünkü biz insanlar geçiciyiz, hafızamızda anlık olarak tuttuklarımız daha da geçici. Gün içinde o kadar çok şey düşünüp görüyoruz ki, yeni bilgi gelirken, bir öncekini ite kaka dışarı atıyor.
Bir yandan da, şehir hafızasına zarar vermek için elimizden geleni yapıyoruz. Cumhuriyet Gazetesinde 100 yıllık İBŞT arşivinin talanı haberini içim acıyarak okudum.
Sadece 4 yıl için değil, yarından itibaren her gün için planlar yapılması ve bugünden itibaren dünün unutulmaması dileklerimle...
*Kendi müzenizi kurmak için: bir tık lütfen.
Sevgiler,
Utku