Bir Bursa, İki Farklı Anlayış, İki Farklı Köy
10 günlük bayram tatilini sonlandırırken, Ege köylerinden/kasabalarından hızımızı alamayınca kendimizi Bursa'nın iki farklı köyüne attık. Arada yaklaşık 30 kilometre olan bu iki köyde 30 kilometreden çok daha fazla anlayış farkı var.
Gölyazı vs. Cumalıkızık
Oradan Kaçma İsteği Uyandıran Cumalıkızık
Önceliğimiz Cumalıkızık'tı. Erken Osmanlı döneminde kurulan ve o dönemden bu yana yerleşim olan Kızık köylerinden birisi Cumalıkızık. (Kızık boyu, Bozokların boylarından birisi.) Köy, 2000'lerin başında ulusal kanallardan birinde yayınlanan bir diziye ev sahipliği yapmasıyla patlama yaşadı. UNESCO'nun Dünya Mirası Geçici Listesine seçerek onurlandırdığı köy, bu turizm patlamasından sonra hızla ticarileşti. İnternette biraz dolaşırsanız, özellikle sözlükçülerin nefretini göreceksiniz; ziyaret ettiğinizde ise, bu nefretin nedenini.
Cumalıkızık turisti görmekten usandığımız 'Arap turisti' gibi; alışveriş odaklı, fotoğraf çekip sosyal medyada yayınlama meraklısı, anı yakalayamayan, yaşayamayan, yüksek sesle konuşan çocuklarına 'Bağırma' diye bağıran,.. Esnaf ise marketten aldığı malzemelerle sanki köylüler sürekli 20 çeşit ile kahvaltı yapıyor gibi, yenen yenmeyen her türlü kahvaltılığı sofraya koyan. (Cevabı bilmediğimiz sorularda formülü yazıp puan beklediğimiz klasik sınavlar gibi: 20 çeşidi tamamlamaya çalışılan kahvaltılar.)
Oraya Kaçma İsteği Uyandıran Gölyazı
Cumalıkızık'a göre planladığımız güzergahımıza, yakınınından geçeceğimiz için, Gölyazı'yı ekledik. Asıl ziyaret noktamız olmamasına rağmen, tadı damağımızda kalan Gölyazı, Nilüfer'e bağlı ve Uluabat Gölü üzerinde bir yarımada. Bu köy de tıpkı Cumalıkızık gibi, ulusal kanalların dizilerine ev sahipliği yapmış.
Dizilere ev sahipliği yapmasına rağmen, Gölyazı'da esnaf, yolda yemek üzere 2 elma satın almak için konuştuğumuz, 'Alın, alın bunları da sonra yersiniz' diyerek 2 elma parasına 5 elma veren teyzemiz, sabah saatlerinde tuttuğu balıkları meydana getirip açık arttırmayla satan balıkçı, balığı görerek alan restorancı.
Gölyazı'nın turisti sevgilisinin koluna girip gölü izleyen genç, şöyle bir turladığı sokaklarda ikinci kez karşılaştığında selam veren çift, bisiklet yolunu kullanan bisikletçi.
Gölyazı'daki her 10 evden 9'unda -anlaşmışlar gibi- Atatürk posterleri var
Nilüfer Belediyesi, her ödülü her güzel sözü sonuna kadar hak ediyor. Belediye gibi belediye. Şehir merkezinden ücretsiz servis kaldırdığı gibi, yarımadada taşıt trafiği olmaması için araçları dışarıda park ettirip otoparktan da ücretsiz servis kaldırıyor. Gölyazı'nın ciddi bir sorunu var aslında: temizlik. Nilüfer Belediyesinin bu sorunu halledeceğine eminim. Her yıl Haziran başında düzenlenen Leylek Festivalini gezi listenize ekleyebilirsiniz. Belediyenin bir sonraki Hazirana kadar, temizlik sorunu düzelteceğini düşünüyorum.
Peki hangisi size göre: Gezilerinizi Instoş'a fotoğraf koymak için yapıyorsanız, Cumalıkızık'a; taze balık yemek için yapıyorsanız Gölyazı'ya gidin. Instoş'a fotoğraf koyun, koymayın demiyoruz. Hobi olarak yine koyun. Ama o fotoğraftan bir saniye öncesi ve bir saniye sonrasını es geçmeyin. NOT: Cumalıkızık'a Bahar aylarının başlarında yeniden gidip bir şans daha vermeyi planlıyoruz. Sokaklarda çok turist olmazsa, rahatça fotoğraf çekebilir, gerçek esnafla tanışabiliriz, diye düşünüyoruz. İlk fırsat bulduğunda Gölyazı'ya gitmeyi hayal eden Utku