Çok yoruldum
Ben çok yoruldum artık. Eve gelir gelmez TV'yi açıp CNN Türk'ü ayarlamaktan yoruldum; internette Hayat TV, IMC TV'yi CANLI İZLEmekten yoruldum.
Kahve, sigara molasında, öğle arasında iş arkadaşlarımla terörden bahsetmekten yoruldum.
Akşam ailemle telefonda kalabalık yerlere gitmediğimiz konusunda konuşmaktan yoruldum.
Lise arkadaşlarımla sendikaların durumunu tartışmaktan yoruldum.
Hafta sonu arkadaşlarımla seçim ve seçim güvenliğini yorumlamaktan yoruldum.
Sadece politika okumaktan yoruldum.
Kafamdaki milletvekili isim listeme yeni bir milletvekili ismi eklemekten yoruldum.
Güneydoğu'daki küçük ilçelerin bile isimlerini öğrenmekten yoruldum.
Kayıplar arasında tanış isim bakmaktan yoruldum.
Sendikalardan, partilerden tanış yaralı var mı diye sorgulamaktan yoruldum.
Sıradan sivil bir yurttaşken yasa maddelerini öğrenmekten yoruldum.
"O aslında öyle değil" açıklamaları yapmaktan yoruldum.
Sabah uyanır uyanmaz "Gece acaba bir şey oldu mu?" diye Twitter'e bakmaktan yoruldum.
Kardeşime sürekli güvenli bir bölgede olduğundan emin olmak için konum göndermesini istemekten yoruldum.
Kafamın içindekilerden yoruldum.
Gündelik işleri yapmaktan utanmakla başladı her şey, sonra yapmayı unuttuk
Aylardır Vogue, Cosmopolitan almıyorum; moda blogu takip etmiyorum.
Alışveriş yapmıyorum.
Hikaye, roman kitapları okumuyorum.
Dizi izlemiyorum.
Bir Leyla ile Mecnun bölümü seçip kıkır kıkır gülmüyorum.
Aşk şiirleri okumuyorum.
Pazarlama blogları okumuyorum.
Yeni bir şarap tatmıyorum.
Yeni bir mekan keşfetmiyorum.
Cevizli kek yapmaya kalkışmıyorum.
Müzeye gitmiyorum, sergi gezmiyorum.
Telefonuma yeni bir uygulama indirmiyorum.
Yıldızların durumunu merak etmiyorum.
Hafta sonu yeni bir şehir gezmek için uçak bileti bakmıyorum.
Resim yapmıyorum; kalemlerimi, fırçalarımı elime almıyorum.
Ölmedik; ama yaşamıyoruz da.
Utku