*Dikkat birazcık spoiler içerir.
Ölümünü bekleyen bir insan daha ne kadar şey kaybedebilir; sevgisini, vicdanını, benliğini... Aslında her şey kaybedildiğinde o gülücükler bizi bekleyecek.
Bütün çıplaklığıyla gerçekler. Avrupa'nın sömürdüğü, ilk başta güzelliğini alıp, onları muhtaç bırakıp, sonra kendilerine sığınan insanlara yaptıkları. Görünen gerçeği göz ardı etmeleri. Memleketlerinden edip, kendi topraklarında ölüme terk etmeleri. Sahne sahne, tüm ayrıntılarıyla işlenmiş toplum katliamları. Doyumsuzluklar adına alınan hayatlar..
Kendi yaşam mücadelesi içerisinde kaybolan insanlar. Kaçaklar. Kaçaklardan beslenen insanlar. Bu insanlardan biri de Uxbal. Tam olarak bir emperyalizm vicdanı. Aslında sömürdüğü insanları düşünen, aslında onlara yardım etmek isteyen bir insan. Yaptığı işi de -filmdeki birçok kişi gibi- ailesi için yapan bir insan. Gördüğü ve dayanamadığı çok şey var, yorgun ruhunun ve vücudunun ise yapması gereken çok daha fazla şey.
Vicdan muhasebesini filmdeki her insanın suratında yapabilirsiniz. Aslında gerçekler biziz. Aslında aradıklarımız kaybolmuşluğun içerisinden çıkarabileceğimiz gülücükler.
Filmde tek 'biutiful' sahneler ailelerin çocuklarıyla geçirdiği sahnelerdi. Aslında bunun üzerine kurulmuş bir film. Birçok sahnenin arkasına saklanmış mutlulukları da kaçırmayın. Karanlık ve soğuk çekimlerin arkasına ustaca işlenmiş..
Umut